Poza uporem jest w nie wpisana zmiana: kategoria trwania, ściśle powiązana ze stawaniem się (Gilles Deleuze i Félix Guattari), wprowadza nas w procesy wzajemnych przekształceń. Wchodząc w kontakt z otoczeniem, podlegam jego wpływowi, odtwarzam automatyczne mechanizmy przetrwania, zagubione cykle starych doświadczeń, ale też działam w relacji do rzeczy i ludzi w ich bezpośredniej obecności.
Przestrzeń Galerii Miejskiej Arsenał podlega cyklicznym przeobrażeniom za sprawą pojawiających się w niej prac i aranżacji wystaw, ale również zostaje im poddana przez odwiedzających ją gości czy światło dnia. W Trwaniu – choreografka i performerka Martyna Lorenc pracując z formatem ciągłym (durational), podłączy nas pod nieustająco zmieniające się przestrzenie współbycia. Celem artystki jest ukazanie trwania jako procesu w tym samym stopniu namacalnego, co ulotnego, niedefiniowanego przez swój początek i koniec, ale przez swoją substancję.
choreografia procesu: Martyna Lorenc
performerki: Ewa Dziarnowska, Martyna Lorenc
mediacja i konsultacja naukowa: Gaja Karolczak, Bartosz Mroczkowski
dzwięk: Piotr Tkacz
współpraca: Fundacja Sens Ruchu
Fundacja Sens Ruchu składa podziękowania Instytutowi Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk i Teatrowi i Sztuce Mediów UAM za użyczenie przestrzeni do pracy.
Martyna Lorenc - artystka sztuk performatywnych. Ukończyła studia z kognitywistyki na UAM w Poznaniu oraz studia z tańca współczesnego i pedagogiki na uniwersytecie Antona Brucknera w Linz w Austrii. Współpracowała długofalowo z C.O.V. Company Off Verticality/Rose Breuss i Editta Braun Company oraz z choreografami takimi jak: Alexander Gottfarb, Rosalind Crisp, Alexandra Waierstall, Georg Blaschke, David Zambrano oraz innymi. Tworzy własne prace choreograficzne ("Garden of desires"), prace w eksperymentalnych formatach (sesje klubowe, spektakle improwizowane, itp.) oraz angażuje sie w projekty interdyscyplinarne na pograniczu nauki, głównie nauk kognitywnych, i praktyk ruchowych. Od 2018 roku współtworzy kolektyw artystyczny Lab On Stage.
Ewa Dziarnowska – absolwentka Salzburg Experimental Academy of Dance (2010-2014) i studiów licencjackich na kierunku Dance, Context, Choreography w HZT Berlin (2014-2017); stypendystka programu danceWEB 2015, Tanzquartier Wien oraz Studienstiftung des deutschen Volkes. Pracowała jako performerka z Simone Forti („Dance Constructions” 2014), Michikazu Matsune („Picnic with Old Masters” 2013), Doris Uhlich („more than naked” 2014, „Boom Bodies” 2016), Tino Sehgalem („Kiss” 2015), Mårtenem Spångbergiem („The Planet: First Location” 2015), Julianem Weberem („All inclusive” 2016), Alistairem Wattsem („L Dance” 2017), Ulą Sickle („Wolne Gesty” 2018), Alexem Baczyńskim-Jenkins („Nim zakwitnie tysiąc róż (z Warszawą w tle)”,Galeria Foksal, 2018), Galeria Foksal 2018). Jej autorskie prace to „form that accomodates mess” (2017), „carte rouge” (2016), „SALON” (z Ivanem Ekemarkiem, 2016), „all dogs must be muzzled” (z Patrikiem Kelemenem, 2015), „immediate sketch” (2014), „Goo” (2018).