Informacje

Zobacz stronę główną IV Biennale Fotografii

Marian Kucharski urodził się w 1930 roku. Zaczynał jako fotoreporter „Gazety Poznańskiej”. Od roku 1960 jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Wziął udział w ponad 200 wystawach międzynarodowych i najważniejszych imprezach krajowych. Autor ponad 40 wystaw indywidualnych, laureat wielu nagród na konkursach fotograficznych. Otrzymał liczne wyróżnienia za osiągnięcia artystyczne. Międzynarodowa Federacja Sztuki Fotograficznej w Szwajcarii przyznała mu tytuł Artiste FIAP w 1967 r. oraz Excellence FIAP w roku 1970. W 1997 roku po raz drugi otrzymuje przyznany przez ZPAF Medal im. Jana Bułhaka z dyplomem „Za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fotografii”.

Wybrane wystawy:

2004 – Mała retrospektywa, Galeria pf, Poznań
2004 – Bezdroża Wyobraźni, Galeria Miejska Charków, Ukraina
1976 – Cykle, Instytut Polski, Sztokholm
1971 – 73 – Fotografowie poszukujący, Warszawa, Norymberga, Turyn, Genewa, Kolonia
1971 – Fotografika, Dom Sztuki, Brno
1968 – Fotografia Subiektywna, Kraków
1964 – Barwy dnia, BWA Poznań

Na wystawie prezentowane są fotografie wykonane w latach 60. „Od połowy tej dekady w pracy Mariana Kucharskiego następuje konsekwentne przechodzenie od metody dziennikarskiego dokumentalizmu do coraz bardziej osobistego rozważania życiowych kategorii, do postawy dla wyrażenia której najbardziej odpowiednia stała się forma alegorii. Pierwsze tego rodzaju prace powstawały w latach 1966 – 1967. To przede wszystkim dwa cykle prac: Kronika Pamięci oraz Budzenie wyobraźni, a wkrótce pojawiły się jeszcze cykle Nowa cywilizacja i Fantomy. Człowiek jest w tych pracach kimś, kto stawia siebie zarazem w roli agresora i ofiary. Sam stwarza sobie świat zdeterminowany przemocą, której bezwzględna dominacja podkreślana jest dobitnie przez symetrie. Obsesyjna niemal symetryczność fotomontażowych kompozycji Kucharskiego może być odbierana jako jednoznacznie negatywne zdefiniowanie świata. Narzucające się podwajanie kształtów, „klonowanie” części ludzi i rzeczy, podkreśla mechaniczność zasady konstruowania obrazu i sugeruje podobnie mechaniczny charakter świadomości obecnej w takim świecie.

Dzięki swoim montażom Marian Kucharski włączył się w najbardziej progresywny nurt polskiej fotografii, co potwierdziło się też udziałem w tak ważnych prezentacjach jak Fotografia Subiektywna (1968) i Fotografowie poszukujący (1971). Na tle bardzo licznych eksperymentów z obrazem fotograficznym, jakie pojawiały się od tego czasu, prace te nadal przyciągają uwagę i nie straciły nic na aktualności swojego przesłania. Zagrożenie, jakie człowiek stwarza sam sobie, dwuznaczna wartość jego wynalazków, a także potrzeba wskazywania na sztukę jako formę moralnego protestu, to kwestie aktualne dzisiaj nie mniej niż w latach sześćdziesiątych.” (Adam Sobota).